Marcin Libicki
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1939 Poznań
Poseł do PE VI kadencji
Okres	od 20 lipca 2004 do 13 lipca 2009
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Odznaczenia
Cytaty w Wikicytatach

Marcin Wojciech Libicki (ur. 2 lutego 1939 w Poznaniu) – polski polityk, historyk sztuki, poseł na Sejm I, III i IV kadencji, od 2004 do 2009 poseł do Parlamentu Europejskiego.

Życiorys |

Ukończył studia w Instytucie Historii Sztuki UAM w Poznaniu. W latach 1961–1966 był pracownikiem naukowym UAM. Na początku lat 80. zakładał „Solidarność” Rolników Indywidualnych w województwie poznańskim.

Po 1989 działał w ZChN (do 2001), następnie w Przymierzu Prawicy (do 2002) oraz w PiS. Trzykrotnie był wybierany na posła na Sejm, w 1991 z listy Wyborczej Akcji Katolickiej, w 1997 z listy AWS i w 2001 z ramienia PiS w okręgu poznańskim. Reprezentował polski Sejm w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy^[1]. W 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego w województwie wielkopolskim. W Europarlamencie VI kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Petycji^[2], przygotował przyjęty przez tę komisję dokument roboczy negatywnie oceniający działalność niemieckich urzędów typu jugendamt^[3]. W 2008 Parlament Europejski przyjął raport jego autorstwa krytycznie oceniający budowę gazociągu Nord Stream^[4].

Według IPN figuruje w dokumentach Służby Bezpieczeństwa jako kontakt operacyjny Departamentu I MSW (wywiadu PRL). Marcin Libicki zaprzeczył współpracy z SB, ponadto trzykrotnie składał oświadczenia lustracyjne, które nie zostały zakwestionowane. Wystąpił o tzw. autolustrację, Sąd Okręgowy w Poznaniu uznał jego oświadczenie lustracyjne za prawdziwe^[5].

9 kwietnia 2009 opuścił Prawo i Sprawiedliwość na znak protestu wobec decyzji komitetu politycznego tej partii o skreśleniu go z wielkopolskiej listy PiS w kolejnych wyborach do Parlamentu Europejskiego^[6] (formalnie przestał być członkiem partii 14 lipca 2010^[7]). Nie ubiegał się ostatecznie o ponowny wybór do PE. 9 stycznia 2010 przystąpił do nowo powstałego ugrupowania Polska Plus, którego został wiceprezesem.

W wyborach prezydenckich w 2010 wbrew stanowisku swojej partii poparł kandydaturę Marka Jurka i wszedł w skład jego społecznego komitetu poparcia^[8]. Wraz z samorozwiązaniem Polski Plus (24 września 2010) wystąpił z tej partii, nie przystępując do PiS. Popierał później tworzące się ugrupowanie Polska Jest Najważniejsza i uczestniczył w jego konwencjach.

Jest kawalerem Zakonu Kawalerów Maltańskich, członkiem honorowym Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego oraz członkiem rady nadzorczej Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego.

Życie prywatne |

Wnuk Stanisława Libickiego – prezesa Towarzystwa Kredytowego w Warszawie, działacza narodowego, zesłańca z 1905, komandora orderu Polonia Restituta. Syn Janusza Libickiego – prawnika, zastępcy profesora Uniwersytetu Poznańskiego, zamordowanego w Katyniu. Brat^[9]Jacka Libickiego, geologa i inżyniera^[10]. Ojciec Jana Filipa i Piotra^[11]. Pochodzi z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się herbem Jelita. Mieszka w Radzewicach.

Publikacje |

• Marcin Libicki, Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce. Poznań: Rebis, 2008, s. 600. ISBN 978-83-7301-243-1.


• Marcin Libicki: Poznań. Przewodnik. Poznań: Gazeta Handlowa, 1997, s. 327. ISBN 83-902028-4-0.

Przypisy |

Bibliografia |

• Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 16 czerwca 2010].